ИБРАТ
ЯХШИЯМКИ, ТУҒИЛГАН ЭКАНСАН, БОЛАМ!
Соат тунги 03:30 эди. Унинг телефони жиринглай бошлади. Ёстиқдан минг машаққат билан бошини кўтариб, қўнғироққа жавоб берди:
– Эшитаман! Кимсиз?
– Менман, ўғлим, онангман!
– Уфф, она, Худо хайрингизни берсин! Кошки билсангиз эди, эртага қиладиган қанчалик муҳим ишларим бор.
– Ҳалиги… Ўғлим…
– Нима, она, нима? Мени шу пайтда уйғотадиган нима муҳим ишингиз бор? Эрталаб қўнғироқ қилсангиз ҳам бўлаверарди-ку?
Она ўғлининг бу совуқ муомаласидан қаттиқ ранжиди, ўксинди. Йиғламсираган бир овозда жавоб бериб телефонини ўчирди:
– Бундан роппа-роса ўттиз беш йил аввал шундай тун ярмида, худди шу пайтда сен ҳам мени уйғотган эдинг! Яхшиямки, туғилган экансан, болам! Сени яхши кўраман!
Турк тилидан Фатима Алий таржимаси.
